Jest rok 1950. 1 września przestąpiłem po raz pierwszy progi Szkoły Ćwiczeń (tak właśnie nazywała się ówczesna podstawówka) przy Liceum Pedagogicznym w Koninie przy ul. Kaliskiej 19, które w latach późniejszych zostało przeniesione do podkonińskiego Morzysławia – obecnie jedna z większych dzielnic miasta Konina.

Urodzony w 1943 r. (dziecko wojny) w kamienicy przy ul. Kaliskiej 15, do szkoły miałem zaledwie kilkadziesiąt metrów, uczęszczałem do niej przez 4 lata, a pytany przez starszych, gdzie się uczę, mówiłem krótko, że chodzę do „koszar”.

Koszary budowane były przez władze carskie od 1875 r. dla 13. Kargopolskiego Pułku Dragonów (stały garnizon), stacjonującego w Koninie do 1910 r., zmieniając się na przestrzeni kilkudziesięciu lat. W 1928 r. stały się siedzibą powołanej pierwszej w Polsce okresu międzywojennego Szkoły Podoficerskiej Piechoty dla Małoletnich, istniejącej do 1938 r. – ostatni rok szkolny 1938/1939 w Lubawie na Pomorzu.

Jako mały chłopiec właściwie nic nie wiedziałem na temat szkoły, do której chodziłem. Dopiero w 1972 r. (będąc już w Poznaniu), pochłonięty bez reszty pięknem walorów falerystycznych (ordery, medale, odznaki, odznaczenia) jako pamiątek narodowych z lat 1914‑1947, które gromadziłem z wielkim pietyzmem kosztem ogromnych wyrzeczeń oraz sporego nakładu czasu i pracy, zacząłem coraz bardziej zgłębiać historię i świetność oręża polskiego tamtych czasów, preferując w swym zbieractwie tematykę wojskową rodzinnego miasta (które opuściłem w 1966 r.), miasta posiadającego chlubne tradycje zrywów niepodległościowych, już od powstania styczniowego 1863 r. (Slesin, Ignacewo itp.) począwszy.

W 1985 r. miałem zaszczyt być zaproszony przez ówczesną dyrektor Specjalnego Ośrodka Szkolno‑Wychowawczego im. Janusza Korczaka (dawny gmach wspomnianej Szkoły Podoficerskiej dla Małoletnich nr 1 w Koninie) Annę Kozaczewską oraz adiutanta komendanta Szkoły, instruktora i wychowawcę kpt. Aleksandra Warwasa na Środowiskowy Zjazd b. Wychowanków i Absolwentów Szkoły (odbył się w listopadzie), a w 2003 r. (także w listopadzie), po kilkunastu latach intensywnej współpracy, zostałem oficjalnie mianowany „Honorowym Członkiem Środowiska Małoletniaków” w Warszawie w związku z przypadającą w tym właśnie czasie 75. rocznicą powołania Szkoły i oddaniem do eksploatacji dzięki staraniom Poznania (WOW LOK) i Warszawy (Śb.ASPPd. M) największego ronda komunikacyjnego w Starym Koninie pn. „Rondo Podoficerów Małoletnich”.

Prezes Koła nr 1 „Małoletniaków” – Konin kpt. Antoni Krysiak, prezydent Konina Józef Nowicki i honorowy członek Środowiska Małoletniaków Bogusław Graliński – uczestnicy akademii z okazji 98. rocznicy Narodowego Święta Niepodległości i 88. rocznicy powołania SPPd.M nr 1 w Koninie

Wspominam o tym, ponieważ jako historyk tego środowiska i jego przedstawiciel na Wielkopolskę czuję się zobowiązany do piastowania tradycji małoletniackich w tym rejonie kraju, a jako rodowity koninianin, choć od 50 lat na „obczyźnie”, pragnę cały czas zaszczepiać młodemu pokoleniu (głównie koninian) miłość do swojej „małej ojczyzny”, która przecież jest integralną i nierozerwalną częścią Rzeczypospolitej Polskiej.

Relacje z obchodów rocznic niepodległościowych z udziałem Małoletniaków w Koninie oraz historia SPPd.M nr 1 dzięki uprzejmości i przychylności Redakcji Biuletynu „Czata” ZG LOK w Warszawie zostały już parokrotnie opublikowane na jego łamach, z uwypukleniem wkładu Specjalnego Ośrodka Szkolno‑Wychowawczego im. J. Korczaka, 36. Drużyny Harcerskiej „Nieprzetartego Szlaku” im. Małoletniaków przy SOSW, Organizacji Powiatowej Ligi Obrony Kraju im. Małoletnich Podoficerów Piechoty i mojej skromnej osoby, z zamieszczeniem kolejnych poetyckich utworów okolicznościowych włącznie.

Sądzę, że tak wspaniale podjęta i kontynuowana współpraca świadczy i świadczyć będzie o integracji pokoleń, które przecież są spadkobiercami tego wszystkiego, co przez wieki łączyło naród polski i dało podwaliny upragnionej i zasłużonej niepodległości ojczyzny..

	BOGUSŁA W GRALIŃSKI